n 1995 won Schumacher opnieuw de wereldtitel en dit keer was hij dominanter en minder controversieel. Hij won negen van de zeventien races en werd één race voor het einde al tot kampioen gekroond. Dankzij deze titel was hij de jongste tweevoudig wereldkampioen uit de historie van de Formule 1. Aan het einde van dat jaar maakte Schumacher bekend dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging. Ferrari had de Duitser binnengehaald met de bedoeling om eindelijk weer eens wereldkampioen te worden.
Die titel kwam niet direct. In 1996 won Schumacher drie races, maar de auto was inferieur ten opzichte van de Williams en hij zag dan ook aartsrivaal Hill de wereldtitel pakken. In 1997 was Schumacher een stuk dichter bij het kampioenschap, maar in de laatste race op Jerez in Spanje, ging het allemaal fout. Net als in 1994 had Schumacher één punt voorsprong op zijn naaste rivaal, in dit geval Jacques Villeneuve en net als in 1994 probeerde die rivaal hem in te halen. Toen Villeneuve uit de slipstream van Schumacher dook en hem binnendoor wilde passeren, probeerde de Duitser Villeneuve van de baan te rammen. Dit keer viel Schumacher in zijn eigen gegraven kuil en belandde hij in het grind, terwijl Villeneuve doorreed, derde werd en de titel pakte. Vanwege deze actie werd Schumacher uit de einduitslag van het kampioenschap van 1997 geschrapt. n 1998 werd Schumacher opnieuw geen wereldkampioen. Hij maakte het wél spannend. Mika Hakkinen en David Coulthard waren in de eerste twee races onklopbaar en leken simpel kampioen te worden, maar Michael Schumacher hield het kampioenschap spannend tot aan de laatste race in Suzuka, waar hij zich tegen Hakkinen gewonnen moest geven vanwege een lekke band. Het seizoen 1999 begon veelbelovend, met zeges in Imola en Monaco, maar in de eerste ronde van de GP van Silverstone schoor Schumacher hard van de baan en brak hij zijn been. Hierdoor 'stond' hij het grootste gedeelte van dat seizoen langs de zijlijn en kwam hij pas in de op één na laatste race in actie. In Maleisië liet de Duitser zien niets van zijn snelheid te hebben verloren en domineerde hij de race, hoewel hij in dienst reed van Eddie Irvine, die nog kans maakte op de titel. De winst ging naar Irvine, maar voor het volgende jaar kon de concurrentie zich opmaken voor een zeer sterke Michael Schumacher. Het werd een klassiek gevecht tussen twee grootheden. De strijd om de wereldtitel ging in 2000 tussen Mika Hakkinen en Michael Schumacher. Na drie zeges in de eerste drie races was Schumacher hard op weg naar de titel, maar drie opeenvolgende uitvalbeurten halverwege het jaar, brachten Hakkinen weer helemaal terug in de strijd.
Keerpunt dat jaar was de Italiaanse Grand Prix in Monza. Schumacher won eindelijk weer en heroverde de leiding in stand om de wereldtitel. Het was de 41ste zege van Schumacher, evenveel als Ayrton Senna behaald had, en tijdens de persconferentie werd duidelijk hoe groot de druk was op de schouder van Schumi. Na een paar korte woorden boog hij het hoofd en begon te huilen. Schumacher, die vaak beschuldigd werd van arrogantie en kilheid, liet zien ook maar een mens te zijn. De verlossing voor Schumacher kwam in de GP van Japan. Na een titanengevecht met Mika Hakkinen won de Duitser de race en stelde zo de titel veilig. De vreugde was groot en er werd gesproken van het begin van het 'Ferrari-tijdperk'. Dat tijdperk kwam. In 2001 werd de titel al in Hongarije veiliggesteld, in 2002 al in Frankrijk. Schumacher domineerde de sport en brak alle records met Ferrari.
In 2003 moest hij er harder voor vechten, maar ook toen was de titel voor hem. Kimi Raikkonen en Juan Pablo Montoya maakten het hem zeer moeilijk, maar uiteindelijk was het de Duitser die in Japan de titel pakte. Een jaar later was Ferrari onverslaanbaar en rolde het team het hele veld op en werd Schumacher opnieuw kampioen. Vorig jaar was het gedaan met de hegemonie van Ferrari. Renault en McLaren waren het team voorbijgestreefd en Schumacher wist slechts een race te winnen, de GP van Amerika. Door het bandenfiasco van Michelin stonden er in die race echter zes auto's aan de start. Dit jaar leek Schumacher opnieuw een zwaar jaar tegemoet te gaan, maar halverwege het seizoen kwam Ferrari echt op stoom. Nu, na de gewonnen race in Monza, heeft Schumacher bekendgemaakt dat hij gaat stoppen.
Na zestien jaar valt dan nu het doek voor Michael Schumacher. De meest succesvolle coureur uit de historie van de Formule 1 hangt zijn helm definitief aan de wilgen. De race in Monza was zijn 90ste zege in zijn 247ste Formule 1-race. Hij heeft 68 pole-positions bij elkaar gereden en heeft 75 keer de snelste raceronde gereden. Als hij dit jaar kampioen wordt, zal het zijn achtste titel zijn. Het zijn records die niet te verbeteren lijken
n 1995 won Schumacher opnieuw de wereldtitel en dit keer was hij dominanter en minder controversieel. Hij won negen van de zeventien races en werd één race voor het einde al tot kampioen gekroond. Dankzij deze titel was hij de jongste tweevoudig wereldkampioen uit de historie van de Formule 1. Aan het einde van dat jaar maakte Schumacher bekend dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging. Ferrari had de Duitser binnengehaald met de bedoeling om eindelijk weer eens wereldkampioen te worden.
